Czym różni się akredytywa standby od akredytywy dokumentowej?

Już ze swojej definicji akredytywa standby przypomina gwarancję i tak jest też w praktyce.

Otóż akredytywa standby jest zobowiązaniem banku otwierającego do zapłaty kwoty akredytywy na pierwsze żądanie beneficjenta, w przypadku gdy zleceniodawca akredytywy nie wywiąże się ze swoich zobowiązań tzn. nie zapłaci w uzgodnionym terminie za dostarczony towar lub usługę.

Stąd akredytywa standby jest również nazywana akredytywą zabezpieczającą i ma charakter gwarancji bankowej. Podobnie jak gwarancja, akredytywa standby ma służyć jedynie zabezpieczaniu wypełniania zobowiązań kontraktowych, a nie ma być wykorzystywana do celów płatniczych.

Różnica w charakterze akredytywy dokumentowej i akredytywy standby uwypukla się w roli jaką pełni bank otwierający w tych dwóch transakcjach: w przypadku akredytywy dokumentowej bank otwierający bierze aktywny udział w rozliczaniu transakcji handlowej, natomiast po wystawieniu akredytywy standby bank  otwierający biernie czeka na ewentualne nadejście roszczenia od beneficjenta, bowiem w przypadku akredytywy standby rozliczenia transakcji handlowej powinni dokonać bezpośrednio pomiędzy sobą importer z eksporterem. Dopiero wówczas, gdy importer nie wywiąże się ze swoich zobowiązań zawartych w kontrakcie, eksporter dysponujący zabezpieczeniem w postaci akredytywy standby może zwrócić się do banku otwierającego z żądaniem zapłaty, prezentując dokumenty wymagane w treści akredytywy standby, wśród których znajduje się oświadczenie eksportera (beneficjenta akredytywy standby) o odmowie zapłaty przez importera (zleceniodawcę akredytywy standby).

Akredytywy standby mogą zostać otwarte w oparciu o Jednolite Zwyczaje i Praktykę dotyczące Akredytyw Dokumentowych (UCP 600) lub Międzynarodowe Praktyki dotyczące Akredytyw Standby (ang. International Standby Practices - ISP 98).